Er is geen regio waar plant en mens al sinds oudsher meer met elkaar verstrengeld zijn dan in West-Brabant. Mens en plant smelten hier als natuurlijk samen. Samen bloeien we.

 

Toen ik werd gevraagd om die symboliek te vangen in een kunstwerk, stond één ding voor mij vast. Een kunstwerk over een plantaardige regio moet worden gemaakt met louter natuurlijke ‘ingrediënten’. Idealiter van eigen bodem. Een nieuw terrein voor mij als kunstenaar, maar een waar ik me met veel enthousiasme in heb verdiept.

 

Na onderzoek, trial en error vond ik hét ‘geheime’ recept voor plantaardige verf. De basis? Rode kolen. Wanneer die geëxtraheerde rode kleurstof in aanraking komt met zuren en basische stoffen, ontstaan er chemische reacties die zorgt voor een natuurlijke kleurengradiënt. Na de eerste druk, zijn de werken zeer zorgvuldig beneveld met citroenzuur voor een roze gradiënt en baking soda met water voor een groene gradiënt. En het papier? Dat is uiteraard ook plantaardig! Gemaakt van tomatenplantvezels. Zoals de natuur en natuurlijke oplossingen, is ook dit kunstwerk onderhevig aan de tijd. Ik ben dan ook onwijs benieuwd hoe tijd van invloed is op de druk.